Πέρασε πολλά, αλλά στο τέλος η Ρεϊγιάν ζει την απόλυτη ευτυχία. Γίνεται δασκάλα, παραμένει ερωτευμένη και ευτυχισμένη με τον Μιράν και μαζί μεγαλώνουν δύο υπέροχα παιδιά, ενώ μαθαίνουν ότι θα αποκτήσουν δύο ακόμα!
Η Αζιζέ επιστρέφει στο αρχοντικό των Σάντογλου. Τη συνοδεύει ο Τζιχάν, ο άνθρωπος που την έπεισε να γυρίσει. Της δείχνει την πόρτα και της λέει: «Καλώς όρισες στο σπίτι σου, Αϊσέ!». Εκείνη απορεί που δεν μπαίνει μαζί της, αλλά, όπως της εξηγεί ο Τζιχάν, έχει ραντεβού με τη Χαντάν στην αγορά, γιατί θέλουν να αγοράσουν κάποια ρούχα και να τα πάνε στη Γιαρέν στη φυλακή. Ο Νασούχ, με το που βλέπει την αγαπημένη του να φτάνει, λέει με τη σειρά του: «Καλώς ήρθες στο σπίτι σου, Αϊσέ». Εκείνη του εξηγεί ότι ήταν ο Τζιχάν εκείνος που πήγε, τη βρήκε, της μίλησε και τη συνόδευσε! Του λέει επίσης ότι πλέον θα μείνει στο πλευρό του. «Δεν ξεχνώ τι έκανα, αλλά θα είμαι για εσάς η Αϊσέ» προσθέτει. Αργότερα, ενώ είναι μόνοι στο σαλόνι, ο Νασούχ… της κάνει πρόταση γάμου: «Θέλω να βλέπω τα ρούχα σου δίπλα στα δικά μου στην ντουλάπα μου. Το όνομά μου να υπάρχει στα χαρτιά σου» της λέει συγκεκριμένα! Εκείνη απορεί με την πρότασή του και θεωρεί πως όλοι θα γελάνε μαζί τους αν παντρευτούν σε αυτή την ηλικία. «Ας γελάνε» επιμένει εκείνος! Και είναι αλήθεια πως οι Σάντογλου γελούν όταν το ακούνε, όχι όμως κοροϊδευτικά, αλλά από χαρά. Και μάλιστα θέλουν να γίνουν όλα σύμφωνα με την παράδοση. Έτσι, χωρίζονται σε... συγγενείς της νύφης και συγγενείς του γαμπρού, αν και ο διαχωρισμός δεν είναι τόσο εύκολος, και ξεκινούν από την αρχή: από τη στιγμή που ο γαμπρός ζητά επισήμως τη νύφη από τους δικούς της!
Το ίδρυμα είναι έτοιμο να υποδεχτεί τους πρώτους μικρούς επισκέπτες του, όμως ο Μιράν είναι αυτός που κολλάει πρώτος ένα χαρτάκι με την ευχή του στον «τοίχο των ευχών». «Θέλω μια κόρη σαν εσένα» γράφει, απευθυνόμενος ουσιαστικά στη Ρεϊγιάν, η οποία το βλέπει και συγκινείται. Τα πρώτα παιδάκια καταφθάνουν στο ίδρυμα, για να περάσουν μερικές ευχάριστες ώρες. Ένα κοριτσάκι τραβάει την προσοχή της Ρεϊγιάν. Είναι η Μελέκ (που σημαίνει Άγγελος). Η διευθύντρια του ορφανοτροφείου που τα συνοδεύει στο ίδρυμα «Ουμούτ Χαζάρ Σάντογλου» λέει στη Ρεϊγιάν ότι η μικρή, που είναι ορφανή από μητέρα, ενώ ο πατέρας της είναι στη φυλακή, έχει πάει σε διάφορες οικογένειες, όλες όμως… τη γύριζαν πίσω επειδή είναι πολύ ζωηρή! Το βράδυ η Ρεϊγιάν με τον Μιράν μιλούν και αποφασίζουν να… υιοθετήσουν τη Μελέκ. Το επόμενο πρωί ξεκινούν τη διαδικασία, ενώ το ανακοινώνουν και στους δικούς τους!
Έχουν περάσει πέντε χρόνια από το τέλος της εκδίκησης των Ασλάνμπεϊ και των Σάντογλου. Τα όνειρα της Ρεϊγιάν έχουν γίνει πραγματικότητα: Είναι πια δασκάλα και ζει ευτυχισμένη με τον Μιράν και τα δυο τους παιδιά! Η Μελέκ έχει γίνει μια γλυκιά μεγάλη αδελφή για τον Ουμούτ Χαζάρ και ξαδέλφη για τον γιο του Φιράτ και της Ζεϊνέπ. Και η ευτυχία της Ρεϊγιάν ολοκληρώνεται όταν διαπιστώνει ότι είναι και πάλι έγκυος και μάλιστα σε δίδυμα!